Will Sow Red, Red Roses
i will sow red, red roses
in the heaving breast
of my forsaken land
red as the setting, lonely sun
red as the dripping blood
of a sacada’s browny hand
slashed by his machete
cutting cane for someone
to earn not only his meal
but to rekindle a glimmer of hope
on the grimly, sullen face
of a waiting, praying wife
in a dimly-lighted kneeling hut
embracing the dampness
of ghastly, cloudy rolling hills
will sow red, red roses
red as hatred in the worker’s eyes
working in enslaving, endless hours
to buy a loaf of bread
a pot of yellow corn
a can of powdered, sugared milk
for his sad, emaciated son.
i will plant red, red roses
in weeping, tormented ground
of the forlorn garden of my dreams
yellowish are the blades of grass
in the parched earth of despair
will paint it green, yes green
by the drizzle of the coming rain
or by the tears
of grieving, mournful eyes
of the downtrodden, oppressed class
forever searching elusive paradise
devoured by devilish, greedy souls
and when my red, red roses bloom
in my summer of triumphant songs
tenderly, so tenderly,
i will pluck and fervently kiss
each flower beneath the morning sun
to friends or even foes
i will gladly share
the ecstatic glory
of my roses
red, red, red!
© Rogelio L. Ordonez
Rekon*
(Pag-alala kay Marcos Valentin)
Sinasalubong palusong, paahon
ang unang lagos ng sibat ng liwanag
sa siwang-siwang ng balite,
matyag ang sorpresang pagbisita
ng kaluskos sa mga elemento ng daigdig;
mabigat na pagkaka-ukit ng bota sa lupa
o pagdapa ng mga kugon at ampalayang-gubat,
bulabog na tubig sa ilat na tumilamsik
sa di-mayapos na batuhan,
huni ng hanging amoy-pulbura
na kalabit ng kilabot kung dumampi sa balat.
Ang kawalan ng mga palatandaang
kabisado na ng pakiramdam
ay maaaring kapanatagan ng maghapon
o apoy sa mata ng unos;
badyang katiwasayan bago ipanganak
ang engkwentro.
Upang makatiyak,
susuyuring muli ang mga hangganan
bago lumapit nang patiyad ang gabi.
_____
*pinaiksing reconnaissance, terminong militar (syn: scouting), pagsisiyasat upang makatipon ng impormasyon.
© Axel Pinpin
TRANSIT
i am in transit
traveling the earth, heaven and hell
of your mind's eye
carrying in my womb
your long english lines -
that walk and run and drive and breathe with me -
words in your garden, your forbidden tree
see, i am fascinated picking and biting your unsaid poetry
that manifests itself in social interaction
i can't get no satisfaction
wanting more of you every single day
in my hand is a ticket
enough for a trip
to go all the way
to -
blissful eternity
forget everything else but my memory
that resides in the smoke that surrounds you
the window of your eyes has given me full view
it doesn't matter that my lungs are weak
i can only let, my heart lead.
EVERYDAY I DIE A BEAUTIFUL DEATH
everyday i die
a beautiful death
a Blake rose consumed on your bed
you have left but kept
your word
gnawing at my insides
spreading fireflies
to light my grave
everyday i die
a beautiful death
safe
stricken by your plague
of love and hate
and finding fate
in the arms of time
a little too late
everyday i die a beautiful death with your silent breath
beyond recovery
PRAYING MANTIS
still i chant
mantras on a silent retreat
facing
the opposite direction
where there's no reflection
telling me that i want to be with you
i have bitten more than i can chew
when i should be fasting
and resisting
the urge
to collect my prey
i wish i'm Buddhist enough to make you stay
come out and play
with your mind games
not set flames
to your aroma
pleasing my inner Allah
© Kooky Tuazon
The Travel
Remember, my friend.
The ship’s voyage
often did not include any ticket
but we also traveled, and we travel
with no return except in our thoughts
We saw land, silent birds,
the war in a cold air
machines and men
who have always been masters
and that somehow at the end
have always deceived
We touched, friend
all the blue background
for cry with our eyes
We have discovered so little
despite our eyes
have seen really a lot
So little
from these hairs
that become white at any time
as you do not expect
from a previous morning
We discovered ourselves as men
but we are still innocent children
between a safe haven and a cliff edge
The journey is like us
the day is with us
and comes away
as our little
poor
invisible god
It never included a crisis
And I don’t know if I have a ticket
but the explosive cutting
of my memory
that goes serenely
away
Away
in this way
sweet sea foam
devoured
© Antonio Blunda
Guho 6.3
Nakaamba wari ang malaking pulutong ng hukbo't kabalyero—mandirigmang terakota, sa kuta ng iyong inilatag na argumento't panukala. Kung ito ang arketipo at arkitekto na iyong ibig itatag sa bingit ng langit at lupa. Sinong mangangahas sumuway sa iyong makatarungang parusa? Yumayanig ang iyong pangalan sa tuwing may pagdiriwang at kung may ipinapataw kang latay sa gulugod ng tubig at lupa. Dumurupok ang mga ugat at kabundukan; ang mga bato't adobe at bakal—monumento ng mga kapitalista at pagano sa gitna ng lunsod at kanayunan. At walang-awa ang pagkawasak ng mga tahanan, pamayanan, simbahan, paaralan, establisamento, pulipto at maging ang pagkatuto't senimentong prinsipyo ng maraming tao. Gumuguho. At, kapag hinatol mo na ang parusa sa balikat ng de-makinang pananalig, de-makinang pag-ibig, de-makinang pagkahilig—ligalig dito sa daigdig. (Isang marahas na dislokasyon sa mata ng awa at hiwaga ang tagpo.) Walang makaunawa na Antropologo, Arkeologo, Pilosopo, Astrologo, Santo/Obispo, Politiko, Sosyalista, Mafia, Syentista, Komunista, Manghuhula, Turista O Makata sa iyong malaon ng nasa—panimdim dito sa yungib ng sagradong lihim-dilim. Muli, paulit-ulit naming pagsasaluhan ang luha't luksa at pagtutulungang ibangon ang templo ng aming gumuhong pag-asa at pagnanasa—Habang nagpapalakas ang kalakalan at digmaan ng temporal na mga kaharian ng Kapitalismo—Imperyalismo—at mga Romano dito sa daigdig. Nemesis, Hindi nga ba kami bahagi ng sanlibutan?
Guho 6.7
Inuusig
ng hula,
ang daigdig.
Yumayanig
ang lupa—
at pag-ibig.
Heto na ang dalisay at wagas,
Siya na nga ang simula—wakas.
© Glenn Ford B. Tolentino
Guernica
Ang mukha ng karahasan
Na nsa modernong lungsod
Ay una nang nailarawan
Ni Picasso sa hiwa-hiwang
Hugis sa loob ng Canvass
Na tumutugis ang hapis
Sa mga hinablot ng hilakbot
Na sadyang walang
kinikilalang oras at bayan
Mga dugong natutuyo
Sa kalsada upang magpaalala
Sa lumalalang kasalanan
Ng lalang sa lumalang
Tulad kamakailan,
Bagaman nangingibabaw
Ang usok at pulbura
Isang binata
Ang tinadyakan,
Sinapak,
At sinumpak
Hanggang sa mamatay
Habang di sinasadyang
Nahagip ito ng mata ng kamera.
Backdoor
Hindi nila alintana
Ang bingit ng alanganing
Nasasalamin sa mga alon
Sapagkat mas mahapdi
Ang pagdaluyong
Ng kanilang binabakang kaba
Sa mga araw na dumadaong ang gutom.
At ngayon, papalapit na sila sa isla
Kumikilapsaw sa kanilang tanaw
Ang tila bagong sibol na pag-asa-
Wala man kalapating magtitiyak nito
Tulad kay Noah.
© Glen A. Sales
SAY KAWAYAN
Anto yan tanaman ya tinmobod kaalogan?
Atagtaguey, maoto-otok, manwasiwas ed katakelan,
Bolong toy ting-tingit, napnoy sabi-sabit,
Angapoy rosas o bonga, angapoy sanga o balingit.
Singger kayo, narengel yoy esa-es to,
Ay, arawi kayo, nadaples kayoy torok to,
Ombayes, onsayaw, isiplog toy masamit a liknaan,
Anto ni arum a nipasirayew mon kikanaan?
Apoter so kawayan, pinopo nen Lakic,
“Ay, antoy ginawam,” pasnok nen Baic.
Onla ak ed tindaan, anapen koy kawayan a basket,
Mankotac la ray manok, anapen day obong ya insabit,
Asumpal lay ani, kawala’y buksot, bigao tan yakayakan?
Tobong so inasol kod bobon, nen gripo mi nakatan.
Inmirong ak ed silong na abiang, paypay koy kawayan.
Inosilan ak na aso, bislac, impaspas kon akilaban.
Kakalaben lay manga, awit kayoy kaing, tikles tan balolang,
Pan-atangan ira’d kawayan, ta ilog so baliwan,
Kalkalnay akar ed taytay a kawayan,
Ta manyogayog so pati peketan,
Sinmabi daguem tan delap, abong mi agay-gay, alispak,
Dinmago ray kakaabay, sakbat daray kakawayan
Impawil dan ginanatan so ayaman.
Sengueg so lusek, pinisag a kawayan so takayan,
Datal, yorongan, lamisaan, tan bintana,
Poros, kawayan, kawayan so kinmana.
Danum ed caliber-liber, manyakyak so onlad simbaan,
Si Lakic nangaway lamo, lamo ya kawayan,
Malikeliket iray totoo, lumbaan so onlogan,
Inkuan da, “Salamat la Katawan.”
Nanpalakay na pechay si Lakic, pinaliberan toy bolawit,
Atangay na apo so pantol, teken ginoyor ton impantokdol.
Camantilis lay kilawit-wit. Binalsig a bislac so impankalawit,
Malikeliket iray ugugao, Tinikling so uso ran sayaw,
Linma ak ed tindaan, saluyot, labong, daakan,
Kasabic ed abong, atsaran labong ed lamisaan,
Nanpicnic iray totoo, pisag a kawayan so plato.
Regaloy kaaroc, cuan co, yan labong, a nanpistaan tayo,
Incuay Tatay ko, “Satan a labong ag da kayarian,
Ta no kien da tan, ag da bawasan ta kawkawanan,
Ta mas dakel ni iter ton kaabigan,
Nen say kanen la natan”
Nankasal si Celing tan Insiong
Baboy tinorok ed teken so inlechon
Saray potahe’d banga impatoon ira’d liken.
Pian ag ontolin no kalwasen lay bagisen.
Mankalot iray pindang masakbay ni cabuasan,
Ambetebetel so dalikan, irap dan parlangan
Bunot, papel, boloniog, ag ira ondalang,
Sinibok day angniob, biglan adangatan.
Nanggaway ray panis, ngalngali ran onakis,
Tan manoyos, manlokpos, manloslos,
Anunotan nen Celing, sinuroban to ray condiling,
Agolpen amin ed tindaan, tan sikaray acuartaan,
Lapud karakel mon kikanaan,
KAWAYAN, baleg kan KAYAMANAN!
© Corazon M. Pizarro
LAINENG: ERMEN TAN ILIW ED LAWAK
Panon ko ikorit so salsalik
ed dalin ayan tedtedtera’y lua
tan paga iran adi-ugugya
a diad kabueran mabalakibik
Mantagleey ka pa sikan tasik
bansagan mo’y tulaab day salláh
pian nabutnaka’y kibual na likna
okpusa’y asigpon pikakasik
Oh talintao’y sipod kon aro
anosan mo’y igsak iran duklap
ta sikato labat la’y besngaw ko
ed pasen da’ray pilak tan paklap
No wadia ka labat oh kapisag
tawen ko’y diad taklay mo nipasag!
(6:32 PM, JAN., 18, 2012, AL HOFUF, AL HASA, KSA peles na ermen tan iliw kon ag napokpokan diad si asawak, olup to'y nangis tan pikakasik)
(simpleng pag-sasalin sa Filipinno. Walang sukat ang tula)
SONETO: LUNGKOT AT PANGUNGULILA SA DISYERTO
Paano ko isusulat ang mga karanasan
Sa lupang pinapatakan ng luha
At pangambang mistulang walang laman
Na umaagos sa buhanginan
Tumangis ka aking saksi
At sabayan ang atungal ng salláh
Upang mabigyang-daan ang sikdo ng damdamin
At bigyang laya ang nauupos kong panalangin
Oh larawan ng dating pag-ibig ko
Pagtiisan ang mga dayukdok kong sandali
Sapagkat ito lamang ang paraan ng paghahayag ko
Sa lugar na maraming pera’t mapag-kunwari
Kung nandito ka lamang oh aking kabiyak
Langit ang sa mga yakap mo masadlak
(6:32PM, JAN 18, 2012, AL HOFUF, AL HASA, KSA habang dama ko ang kalungkutan at pangungulila sa aking mahal na kabiyak kaalinsabay ang pagtangis at dalangin)
© Melchor Orpilla
No comments:
Post a Comment